لینک برنامه در تلوبیون : نشان مهربانی قسمت یازدهم
جهت دانلود در تلویبیون ثبت نام کنید و یا جهت مشاهده آنلاین از طریق گوگل پلاس یا فیس بوک وارد تلویبیون شوید.
با وحید خلجی بودیم.
محدوده عملیات برام نامعلوم بود نمیدونستم کجاییم و دنبال چی میخواهیم بگردیم.
حرکت کردیم از داخل یک روستا به سمت مناطق بالا دست
باید از مزرعه های گندم که در جلوی ما بود رد میشدیم.
استرس عجیبی تمام وجودم را گرفته بود.
به وحید نگاه کردم گفتم انشا الله که به خیر بگذره.
یهو صدای بالگرد از دور شنیدم.
مستند این عملیات:
این عملیات در فارس نیوز بخوایند
از بالای پناهگاه شیرپلا به تهران نگاه کردن لذت فراوانی داره.
مخصوصا اینکه پای صحبت کوهنوردای قدیمی منطقه بشینی!
تلفن محمد صادق قراگزلو زنگ خورد.
مستند صحنه نجات ۱ گزیده ای از فعالیتهای تیمهای امداد و نجات جمعیت هلال احمر شمیرانات در استان تهران نجات جاده ای نجات کوهستان عملیاتهای نجات هوایی و زمینی گزیده از فعالیتهای نوروز ۹۳ تهیه و تدوین:میلاد صمیمی نعمتی تصویر از محمد صادق قراگزلو
صبح در ایستگاه راه آهن تهران بودم و منتظر محموله ای از شمال کشور تا ترخیص کنم و کارها را انجام بدیم.
تلفن زنگ زد.
دایی بهرام بود. خوشحال شدم.سریع جواب دادم...
صدای دایی متفاوت بود.گفت میلاد تصادف شده پلور نزدیک تونل زیارباغ اتوبوس رفته پایین تعداد مصدومین و کشته شده ها خیلی زیاده.
گفتم یا زینب کبری(س) اطلاعات بیشتری از دایی گرفتم واقعا ناراحت شدم.خوشحالی در کمتر از ثانیه تلخ شد.
خیلی خیلی ناراحت...از زیارباغ و تصادفاتش که بگذریم تکرار این حوادث درد اور باز هم قلب هر امدادگری را به درد میاورد.
باز هم جاده و این هرگز نرسیدن ها...
پیچ خمهای مسیر سیاه جاده اینبار هم در خواب صبح گاهی مقصر نبودند!
تکراری مینویسم.
باز هم جاده و این هرگز نرسیدنها...
باز هم مقصر راننده بی حواس و باز هم پای یک لاستیک در میان است...
زیارباغی که هر ماه در محور هراز جان عده ای از هموطنانمان را میگرفت این بار در یک صبح سرد زمستانی
سردی و بی مهری کوهستان وحشی را بر همه ما نمایان ساخت...
همیشه موقع عملیات در منطقه زیارباغ و تکاور خدا خدا میکنیم که ماشینی ته دره نره...
واقعا عملیات سخت و پیچیده میشه...
دایی بهرام(محسن نیکنام) مسئول پایگاه پلور امروز میگفت: عملیات نفس گیری بود.
همه زحمت کشیدن تا مصدومین زنده را سریعتر از داخل اتوبوس زنده بیرون بیارن و انتقال به بیمارستان صورت بگیره.
امروز خیلی ها زحمت کشیدن...تلخی مرگ...شیرینی نجات
از هلال احمری ها که ما سرخ پوشان باشیم...
تا آتش نشانان و بچه های اورژانس و ...
سخت کار زمانی نمایان شد که اتوبوس پس از سقوط به دره روی سقف خودرو واژگون میشود و بعد از چند بار چرخش روی سقف باقی میماند...چه جانها که در این چرخ گردون بی جان شدند و چه خانواده ها که سیاه پوش شدند...
از کردکوی تا تهران...مسیر جاده سیاه و نا امید کننده است...اما...خط سفیدی در میان این سیاهی نشان از امید به زندگی است.
یادم میاید استاد شعاعی و دایی بهرام از قدیم برایمان تعریف میکردند که وقتی اتوبوس به ته دره میرفت در جاده مرگ همه حتمی بود.
نه امکاناتی بود و نه تجهیزاتی...
خدا را شاکرم امروز بعد از گذشت سالها امکانات و تجهیزات ما در پایگاههای به روز شده و بچه ها کاملا حرفه ای و مسلط به کار هستن.
با بچه های پایگاههای دیگه در محور هراز صحبت کردم همه میگفتند روز قبل از این فاجعه هم چندین تصادف شدید در محور هراز رخ داد که بچه های هلال احمر با تلاش و ایثارگری جانهایی را نجات دادند.مثل همین امروز..همین امروز تلخ و شیرین.
تلخی مرگ...شیرینی نجات
کیبورد نویسه هایم تلخ است.تمام میکنم...
اربعین بود و حال و هوای پایگاه هم گرفته بود.
با داوود لشگری داخل آمبولانس بودیم و صحبت میکردیم.
داوود چنتا خاطره تعریف کرد و گپی با هم زدیم.
یه نیسان روبروی پایگاه توقف کرد.
طرف پیاده شد از دور سلام علیک با ما کرد.
الو سلام خوب... خوب
بله ما الان میاییم.
همه نفس‌ها حبس شده بود می‌خواستیم بدونیم مرکز پیام اورژانس چی میگه.
حسین زد زیر خنده گفت الکی بود.: /
بگذریم.
دقیقه نگذشته بود. دوباره گوشی را برداشت.
الو سلام. بله... چشم. کجا؟ وانا؟ تصادف چنتا مصدوم داره؟ ممنون خودمون را میرسونیم.
حسین گفت بچه‌ها بجنبین تصادف شده.
من با اکراه بلند شدم و گفتم خالی می‌بندی.
گفت اره :) خندید.
من گفتم خیلی شوخی بی‌مزه‌ای هست اگه تکرار کنی ...
گفت بابا تصادف شده باور کن.
گفتم اوکی بریم.
ناراحت بودم بگذریم.
محمد نصیری هم اومد نشست پشت فرمون چراغ گردان امبولانس را روشن کردیم هوا گرگ و میش شده بود. گزارش اولیه حادثه را دادیم به‌ای او سی استان
عملیات وانا ۲
روزهای اول حضورش در سازمان جوانان هلال احمر بود اولین دیدارمان در طرح اخوت ...
طرح مشترکی با سازمان جوانان و سازمان بهزیستی کشور
میگفتند حکمتی داشته شما در این جمع باشید.
خودم هم حکمتش را نفهمیدم.
اما حالا...
میگفتند سید جوانی است مسئول جذب و سازماندهی سازمان جوانان هلال احمر شده بود.
ندیده بودیمش تا آن روز...
آقایان خودروساز! لطفا استعفا دهید!
از ناندل تا پلور…به قلم میلاد صمیمی نعمتی و محمدنصیری
روایتی تلخ از سقوط پاترول به دره در منطقه ناندل و کشته و زخمی شدن
چند تن از هموطنان.به پیوست پایی که شکست.به قلم میلاد صمیمی نعمتی
پیام عده ای از جوانان هلال احمر کشور
به خورشید ماندگار سازمان جوانان هلال احمر(جناب آقای محمد جعفریان)
آن روزها اولین حرفی که بعد از شنیدن خبر انتصاب ریاست جدید سازمان جوانان هلال
احمر به گوش همه میخورد این بود که فردی جوان است! تعجب میکردند.عده ای رنگ
میباختند عده ای اخم میکردند و میگفتند نمیتواند! نمیتواند!
هوالجبار
امیر المؤمنین علی علیه السلام : ألا مُستَیقِظٌ مِن غَفلَتِهِ قَبلَ نَفادِ مُدَّتِهِ ؛ 2752
آیا کسی نیست که پیش از پایان عمر از خواب غفلت بیدار شود؟
(این مدت که خودم در عملیات نمیتونم شرکت کنم خاطره عده ای از دوستان را به اشتراک میزارم این خاطره برای آقای اقبالی از هلال احمر تفت استان یزد رخ داده با هم میخوانیم)
دقت کردین این مدت هرسانحه یا حادثه که اتفاق میوفته تهش به یه لاستیک ختم میشه!
شایدم چنتا لاستیک...
آغاز یک حرکت بزرگ ...رادیو پیشاهنگی
از آغاز سفر دو دل بودم...
حس بغض! خیلی سخت بود...
آنطرف حضرت زینب (س) اینطرف امام رضا(ع) حرم بودیم و روضه حضرت زینب تو گوشمون یا زینب(ص)
چشم حرامی با حرم روبرو شد...حرم روبرو شد...حرم رویرو شد...بیا برگرد خیمه ای کس و کارم من و تنها نگذار ای علمدارم...آب به خیمه نرسید فدای سرت...فدای سرت...
الله اکبر...
همه مسئولیم...
زنگها به صدا در میاید و خبر از حادثه ای میدهد!
همه با سلام و صلوات دعا میکنند که کسی آسیب ندیده باشد یا کشته ای نداشته باشیم.
از دور نور زیادی مشخص است انگار لاستیک آتش زده اند.
نزدیکتر میروی حس میکنی یک کامیون لاستیک آتش گرفته است.
اینها همه توهم بود.
این مطلب هیچ نکته مثبتی نداره که بخواهید ادامشو بخوانید ...
روزهای تکراری
صحنه های تکراری تر
دیگه هیچ هیجانی نداره.
کلا هیچ حسی به یه تصادف یا یه حادثه ندارم.
میخواد اتوبوس چپ کرده باشه یا رفته باشه ته دره یا میخواد هواپیما یا بالگرد سقوط کرده باشه.
میخواد توصحنه با بالگرد مصدوم را ببریم میخواد با آمبولانس تا امل یا دماوند مصدوم را اعزام کنیم و انقدر جامون راحته هزاربار حس اومدن روده تو دهنو داشته باشیم...
آمبولانس رسید جلوی پایگاه
آوند از اضطراب خیس عرق شده بود و با نگاه عجیبی به آمبولانس
نگاه میکرد.
بهش گفتم پس کجان؟ گفت پ پ پ پ پپ گفتم خوب بگو دیگه...
گفت پ پ پشت آمبولانس
با وحید دیویدیم پشت امبولانس و رسیدیم بالاسرشون.
سریع برداشتیم آوردیمشون داخل پایگاه.
عملیات لاسم محدوده مرگ و زندگی
روز پدر بود و ولادت حضرت علی(ع) کلا خوشحال بودیم. دور هم، هوا صاف قله دماوند خیلی زیباتر از روزهای قبل تو آسمون میدرخشید.
مجتبی یک ساعت دیگه تصادف میشه :)
نفوس بد نزن میلاد!
باشه ها ها ها هه ههه هه
ناهار را خوردیم و حرکت کردیم از قزوین به طرف تهران
تو حس و حال خودم بودم داشتم از شیشه جلوی اتوبوس بیرون رو نگاه میکردم و از طبیعت لذت میبردم.
یاد هشدار برای کبرا 11 افتادم همه اینا که میخوام تعریف کنم تو چند ثانیه اتفاق افتاد.
باورم نمیشد یهو 3 تا ماشین تو اتوبان
سیزده به در مزخرفی بود.
اصلا خوش نگذشت.
معمولی بیحال بی روح..یاد مصطفی کرمی البرز افتادم...
بیخیال...کلا اوضاعی بوداااا
نشسته بودیم. یهو یه ماشین توقف کرد یه یاروو پارههههه شده بود عجیب انگار انداختیش تو مخلوط کن تا زانو بعد درش اورده باشی...
اومدن جلو گفتن آقا کمک کنید سگ به ما حمله کرده.
گفتم موقعیت محل حادثه
صدای بوق و داد و بیداد محیط رو پر کرد.ماشینا رد میشدن و بوق میزدن میگفتن بدوید چپ کرد
چپ کرد چپ کرد.
احسان جلوی یه ماشینو گرفت اطلاعات رو کامل کردیم و شهاب هم از اون طرف دوتا سوت زد همه مچ شدیم و حرکت کردیم محل حادثه نزدیک پیچ قطبی بود...
انگار یه پژو 405 چپ کرده بود.
بسم الله را گفتیم و نزدیک محل حادثه بودیم.
شلوغ بود خیلی.
چند نفر داشتن گریه میکردن.بلند گفتم انشا الله که به خیر بگذره...
دانلود فایل صوتی با صدای میلاد صمیمی نعمتی
http://uploadkon.ir/?file=MANDEGAR.mp4
ای شمع روشن جاده های بیفروغ ...جاده های بی فروغ
پروانه بودنتان حقیقتی است تلخ...
هم شمع و هم پروانه...شمع و پروانه
ای حکایت لحظه های نجات ...لحظه های نجات
در ازدحام حضور مرگ...حضور مرگ
فرشته بودنتان...ای فرشتگان نجات...فرشتگان نجات
ای ایثار گران لحظه های تمام...لحظه های تمام ...
فرشته بودنتان...فرشته بودنتان
ای ناجیان مصدومان بیپناه...مصدومان بیپناه...
ای گمنامان دنیای بی قرار ...گمنام و بیقرار
بالهایت را بگشا
پرواز را به خاطرم بسپار ای فرشته ماندگار...فرشته ی ماندگار
جاده های بیفروغ
ببین میلاد من محمدرضا نجفی که انقدر همه ازش میترسن و میگم پا قدمش بد و نحسه رو خنثی کردم.تو هم خنثی میکنم. حالا ببین!
این حرفهای کیانوش مسئول پایگاه امداد و نجات گزنک بود! حالا ببینیم خنثی میکنه مارو یا نه :)
((کیانوش مسئول پایگاه از نجاتگرای باتجربه هراز ))
خداوکیلی تو کانکس پست دادن اون هم پست امداد و نجات کار سختیه مخصوصا اینکه زمستان باسه و هزارتا دنگ و فنگ!
شب بود و تاریک...
داشت خوابم میبرد...
باد شدید همه چیزو از جا میکند و میبرد داشتم با خودم میگفتم کاش آمبولانس هم مثل کشتی لنگر داشت مینداختیم ته دره تا باد نبرش!
تو این فکرا بودم چشام گرم گرم شده بود که یهو صدای آژیر اومد!
برزخی بود ...تلفن پایگاه زنگ زد ...دیسپچ اورژانس پشت خط بود...
دایی(محسن نیکنام)گوشی رو برداشت و چشماش گرد شد.
ما رو نگاه کرد یه دستی تکون داد یعنی برید کفشارو بپوشید حادثه داریم.
تلفن رو قطع کرد.
گفت من که نفهمیدم اخر چی شد .
گفتم قضیه چیه گفت میگه یکی تو سرویس بهداشتی گیر کرده .یکی افتاده تو چاه
بعد گفت یکی خفه شده داره میمیره! بعد گفت یکی مسموم شده!
حادثه کجاس؟
کلخونی. یا علی مدد ( منطقه کلخونی یکی از مناطق پرخطر محور هرازه با دره های عمیق و گردنه های برفگیر نزدیک تونلهای تکاور )
حرکت کردیم ترافیک و برف چاشنی همیشه گی زمساتنهای یخ زده محور هراز...
بزن کنار آمبولانس بچه های اورژانس اون کناره ...
ادامه این خاطره را از اینجا بخوانید
نمیدونم چی شد همه چیز به سرعت رخ داد اصلا یادم نمیاد داشتیم کجا میرفتیم
چی شده بود...
صدای آژیر و بیسیم همراه با بوق ماشینها...
از این ور نور خودروهایی که از روبرو میومدن تو مغزم غوغایی ایجاد کرده بود...گردان آمبولانس
خاطره و گزارشی از عملیات جستجو و نجات کوهنور گم شده
جبهه غربی دماوند
(همراه با نکات ایمنی و توصیه های در راستای اموزش همگانی کاهش اثرات حوادث و سوانح)
پست امدادو نجات نوروزی هلال احمر شهر تهران منطقه 6
نزدیک 50 چادر اسکان موقت مخصوص مسافرین نوروزی...
یک درمانگاه با پزشک و امدادگران باتجربه.دوتا امبولانس و یک خودروی نجات مجهز.
اینجا در روز 15 امدادگر مشغول به فعالیت هستند.یکی شهر داره یکی انبار داره عده ای مسئول اسکان عده ای تو ست نجات عده ای هم آمبولانس...
غروب که میشد دل بچه ها میگرفت.همه جمع میشدیم دم چادر فرماندهی اسکان و خودروهای عملیاتی و با هم گفتگو میکردیم.
همینطور تو صحبت بودیم که یکدفعه صدای کشیده شدن چیزی روی زمین شنیده شد.
همه به طرف صدا خیره شدیم.
(این عکس را اتفاقی دقیقا قبل از اون حادثه انداختم)
..مصدومی به زمین افتاده بود...
یک زن بود که از عقب موتور افتاده بود...
سیروس بلند گفت بچه ها ی امداد یکی بره اونور مصدوم را چک کنه بقیه بیان با امبولانس .. بچه های نجات زود باشید..
(سیروس مرامی )
. ..منم دویدم دوک و چراغ و تابلوه ایست را به بهزاد تاجیک دادم و گفتم بهزاد بگیر مواظب باش با احتیاط از خیابان رد شو.من و بهزاد ست نجات دستمون بود و باید منطقه را ایمن نگه میداشتیم.
سریع دوک چینی و کنترل ترافیک انجام شد.
بچه های امداد هم خودشون را به مصدوم رساندند و آمبولانس در کمترین زمان ممکن به مصدوم رسید.
خیلی سریع و هماهنگ مصدوم را بچه ها امداد به بیمارستان رساندند.لگن شکسته و مصیبت و گرفتاری این حادثه فقط و فقط برای راکبین خودرو بود.
و الا امداد و نجات وظیفه ما هلال احمری ها است.
بهزاد تاجیک، راننده نجات آقای اجاقلو ،خودم
سرعت بالا...عدم استفاده از چراغ جلوی موتور به منظور تامین نور کافی در مسیر تردد.عدم توجه به جلو و عدم استفاده از کلاه ایمنی تخلفاتی است که گاه
به قیمت جان و به قیمت نقص عضو یک انسان تمام میشد.با این حال بازهم باید قلمم بنویسد و افسوس یک حادثه دیگر.
(بهزاد تاجیک)
شرح ما وقع:
موتور بدون دقت و توجه به جلو و تخلفات متعدد موجب عبور با سرعت بالا از یک دست انداز شد و این حادثه تلخ به وجود میآید...
درس های آموختنی:
کلاه دستکش کفش مناسب یا بهتر بگم پوشاک مناسب برای موتور سواری امری ضروری است که راکبین کمتر به ان توجه میکنن...
فنی موتور سالم باشد.خرج بیمارستان بیشتر است یا چراغ جلوی موتور؟ قضاوت با شما است...
کلاه کاسکت ارزانتر است؟ یا مرگ؟
کمی دلهایتان برای جانهای خودتان بسوزد! ایمن بمانید صمیمی
میگویند رمضان نزدیک شده است
به فکر کالای مصرفی رمضانند!
بوی محرم میاد!
شنیده اید!
میگویند اربابمان با جان روزه در کربلا...
میخوانی؟
گریه آرامت میکند...
زینب هم گریه میکرد ولی با زبان روزه...ولی با جان روزه...
دست که جدا میشود خون راه خود را بر خاک میپسندد...میخواهد زمین را هم سیر آب کند...او هم جانش روزه بود.
ادامه را نخوان ...از گریه جان میدهی... آرام باش...اشکهایت را پاک کن...اگر تحملش را داری روضه باز میخوانم...
میگویند او هم شهید شد...
با لب تشنه..
داستان گلو طفلی است که تیر سه شعبه روزه اش را قبول کرد...
السلام علی الرضیع الصغیر...
دخیلک یا مولای...یا سید نا المظلوم...
میخواستم از کربلا نگویم...
با زبان روزه...
ای کاش جانم روزه بود..ایمن بمانید صمیمی
آخرین امتحان هم برگذار شد و از دانشگاه عازم منزل خود بودیم...
گرد و خاک شدیدی در هوابود و امروز با روزهای دیگه خیلی فرق میکرد.
در آزادراه تهران ورامین بودیم نقطه ای که هیچ گاه ترافیک ندارد ناگهان به ترافیک شدیدی برخورد کردیم ...
خیلی شلوغ شده بود...فلاشرهای یک پژو 206 صندوق دار مشخص شد و شلوغی جمعیتی که داشتند داد و بیداد میکردند...
جلوتر رفتیمترافیک شدید شده بود..یه پژو زده بود به عابر پیاده..البته عابر اون وسط چیکار میکرده خدا میدونه...
!
به دوستم گفتم شانس ما...
همیشه تجهیزات همراهم هست اما امروز هیچی ندارم حتی یه دستکش!
از تاکسی پیاده شدم و پول را حساب کردم گفتم شما برید
.
رفتم جلو .کارت عضویتم در هلال احمر را نشان دادم گفتم صمیمی هستم تکنسین عملیات نجات...همراه مصدوم و راننده ؟
اومدن جلو..گفتم میتونم به مصدوم کمک کنم؟ گفتن بله صد درصد.یک نفر روی زمین افتاده بود.به چند نفر گفتم شما برید به ماشینها بگید توقف نکنن و راه را باز کنید
.
شما برو علامت بده تو لاین سرعت نیان و علامت گذاری کن...
اقا زنگ بزن اورژانس...
رفتم بالاسر مصدوم به هوش بود ولی تکان نمیخورد...
صداش کردم گفتم پدر جان اسمت چیه..گفت ابراهیم...
گفتم ابراهیم جان برادر..تکان نخور..همین..ازش اجازه گرفتم تا کمکش کنم.اون هم قبول کرد..
..چک کردم...ضربه مغزی شده بود...ولی هنوز جان در بدن داشت و میتوانست حرف بزند.یک چشمش بسته شده بود و علامت راکون کاملا مشهود بود..به پایین پایش رسیدم دستم گرم شد..
.نگاه کردم دیدم خون خون است..پایینتر رفتم دستم به یک چیز سفت برخورد کرد...
خدایا..استخوان پایش بود که شکسته بود.....
شما بلند شو سریع هرچیزی که بدرد آتل گرفتن میخوره برام بیار...
کسی کیف کمکهای اولیه نداره؟!
!
همه با تعجب نگاه میکردن...
سریع یک روسری را به من دادند صحنه را نگاه کردم.کفش خود مصدوم گوشه ای افتاده بود...
با روسری خونریزی مصدوم را کنترل کردم...
اسفالت خیلی داغ بود.به آرامی یک پارچه زیر اکسی فود مصدوم گذاشتم تا سرش نسوزد.
آتل برایم چیزهایی آوردند که مناسب آتلگیرین بود...سریع تفکری کردم یادم افتاد نشریه ماه نو در کیف خودم دارم.2 تا نشریه ماه نو داشتم سریع برداشتم
و پای مصدوم را موقت تثبیت کردم تا اتل مناسبتری گیر بیاوریم.بند کفش مصدوم را برداشتم بندش را باز کردم و آتل را روی پایش تثبیت کردیم
.
هزار بار صدا میکردم تا یک نفر بیایید و کمک حال ما باشد.مصدوم خیلی تکان میخورد تست های مختلفی انجام دادم و مطمئن شدم آسیب نخاعی ندیده است.یکم آرامش پیدا کردم.
بلند داد میزد میگفت پام داره کنده میشه
منم فقط میگفتم اروم باش.
دیدم مردم مقوا بزرگ آوردند...سریع با مقوا مصدوم را از دوفصل پایین و بالای شکستگی تثبیت کردم
.
پسرش رسید.گریه میکرد...با اورژانس تماس گرفتند.دستم مشغول مصدوم بود به طرف گفتم اقا به اورژانس بگو هد تروما و شکستگی استخوان تیبیا و فیبولا خونریزی شدیدی هم داریم.سریع اعزام بشن
..
اطلاعات محل را داد و ما هم منتظر ماندیم.به دونفر گفتم سریع مصدوم را تثبیت نگه دارید که تکان نخورد
.
از ایمنی صحنه نگران بودم.بلند گفتم آقایون ..خانومها خوش اومدید برنامه تموم شده ..ا
ینجا صحنه حادثه هستش..
هرکس اینجا باشه ممکنه تصادف دیگه ای رخ بده و شما هم مصدوم بشید..شایدم بمیرید..
ما تا اینو گفتیم عده ای هم دیگرو نگاه کردند و سریع به طرف خودروهای خودشون رفتند و فرار کردن :)
عده ای هم بر و بر منو نگاه میکردن..یکی گفت تو برو به مصدومت برس نمیره...بهش گفتم ایمنی صحنه اولین کاریه که ما باید انجام بدیم ..من سپردم اون اول به خودتون ولی هیچکس همکاری نکرد
.
سریع دویدم به راننده پژو گفتم مثلث خطر داری؟ خوشبختانه گفت آره..گفتم پس کو چرا استفاده نمینی...رفت صندوق را باز کند.ماشین را نگاه کردم سوییچ باز بود و دستی خوابیده بود . ملاشین خلاص...سریع سوئیچ را بستم. دستی را کشیدم و ماشین را تو دنده قرار دادم
.
مثلث خطر را برداشت داد به من..گفتم سر همش کن..بلد نبود
!!
گفت تازه خریدم ماشین را..بهش گفتم مثلث که کاری نداره..بده به من...سریع دویدم از گارد ریلها به طرف بالا دست حادثه مثلث را سر هم کردم و گذاشتم زمین ماشین ها لاین را خالی میکردندو سریع به بالاسر مصدوم برگشتم.پلیس رسید.به افسر راهنمایی خودم را معرفی کردم و شرح حادثه و اقدامات انجام شده.چند دقیقه ای گذشته بود.اورژانس نیامد.به پسرش گفتم وقفه جایز نیست باید اعزامش کنیم خونریزی شدیده..برو ماشین میخواهیم.به پلیس هم گفتم دیرتر اقدام کنیم تلف میشه...پلیس تا گفت میبریمش اورژانس رسید.
همه آرامش پیدا کردن.از اینکه مردم توقف میکردند تا صحنه را ببینند عصبانی شده بودم چون راه بند امده بودو آمبولانس نمیتوانست به ما برسذ.
به چند نفر گفتم برید راه را بازکنید کمک پلیس تا آمبولانس زودتر برسه...یدکش هم رسید و پژو را از وسط راه برداشت.
اورژانس هم رسید.شرح ما وقع را گفتم و دیدم بله بچه های اورژانس آشنا از اب در اومدند.تو چنتا تصادف با هم عملیات کرده بودیم.
خنده ای کردو گفت از دست تو...
دستت درد نکنه.
مصدوم را با کمک اورژانس با تجهیزات کافی اقدامات لازم را برایش انجام دادیم و روی برانکارد گذاشتیم و داخل آمبولانس قرار دادیم.نشریه ماه نو هم خون خالی شده بود و کنار اتوبان رها شد
از همه خدا حافظی کردم و به طرف منزل حرکت کردیم.چیزی نمیگفتند چز تشکر و سپاس...من هم گفتم وظیفه انسانیم بود...همین..
درسهای اموختنی از این خاطره:
1.پل عابر پیاده برای ما انسانها است.کمی به خود زحمت بدهیم و از این نعمت استفاده کنیم سلامت خودمان حفظ میشود و ایمن میمانیم..
2.به خودمان اجازه وارد شدن به اتوبان آن هم هنگامی که پل عابر پیاده هست ندهیم..زیرا اتوبان هست و سرعت و مرگ...
3.همیشه از کمترین امکانات بیشترین استفاده را ببریم.
4.در امداد و نجات خلاقیت داشته باشید میتوانید جانی را حفظ کنید.
5.ایمنی صحنه مهمترین رکن هر عملیات است در نگهداری و حفظ ان کوشا باشید.
6.کیف کمکهای اولیه چیز خوبیه..چرا ما تو خودروهای شخصی خودمون همچین وسیله ای را نداریم (البته من دارم )
7.کار با تجهیزاتی همچ.ن زنجیر چرخ و کیف کمکهای اولیه را یادبگیریم تا بتوانیم جان خود و دیگران را در مواقع ضروری حفظ کنیم.
8.همیشه خودرو را هنگام تصادف خاموش کرده و سوئیچ را بردارید.دستی را کشیده و ماشین را در جهت خلاف شیب جاده دنده بدهید.
9.سعی کنید افراد حاضر در صحنه را در جهت مثبت بکار بگیرید و تقسیم وظایف کنید.
*شرح ماوقع*
تصادف شدید در محور تهران -ورامین
ساعاتی پیش برخورد پژو با یک عابر پیاده در آزاد راه تهران
-ورامین ترافیک سنگینی ایجاد کرد کرد.
در طی این تصادف یک عابر پیاده که با تخلف و عدم استفاده از پل عابر
پیاده به علت سهل انگاری وارد آزاد راه شده و با خودروی پژو بر خورد
میکند که در طی آن از ناحیه سر و پا دچار شکستگی میشود که با کمک
نیروهای امدادی به بیمارستان پانزده خرداد ورامین اعزام شد.همچنین خساراتی به خودروی پژو وارد شد
.
10.ایمن بمانید صمیمی
امروز هم یه روز خوب مثل همیشه ...
شب قبل پست من بود و این به این معنی بود که از ساعت 3 بامداد تا صبح ساعت 6 .7 باید تو آمبولانس پای بیسیم کشیک می دادیم.
شبهای کویر خیلی سرده.برخلاف روزهای گرم و سوزانش
واقعا سرما از پشت کاپشن گورتکس و شلوار مخصوص ما هم نفوذ میکرد و سکوت کویر همراه با صدای رد شدن کامیونهای سنگین پارادوکسی را ایجاد کرده بود که هر جنبنده ای قالب تهی میکرد.
چشما کاملا باز...
یه چراغ قوه 6000000 هزار کیلومتر برد دردستم بود.
تا ته پارک ملی کویر مشخص می شد روشن که میکردی انگار نور به قبرت تابیده باشه...
از حاشیه بگذریم.
دیگه دم دمهای صبح شده بود
و اماده شدیم صبحانه رو خوردیم و اینطوری شد که روز طبیعت را در کنار مردمی که عاشق کویر هستند اغاز کردیم.
منطقه خیلی شلوغ و پر تردد شده بود.این ور هم ما آستینها را بالا زدیم به هر حال حیف بود از خانواده دور بودیم و دستمون به جایی بند نبود.
زغال و جوجه رو بچه ها ردیف کردن و آتیش و بسم الله...
دیدیم سه تا داغون اومدن تو محوطه پایگاه...
پا دست صورت کمر شکم... همه و همه سوخته بود.
البته از لحاظ فنی آسفالت سوختگی حکمشان بود.
وقتی که سرعت از حد مجاز بالاتر میرود این چنین میشود که از روی بی فکری و عدم مسئولیت پذیری با جان خود و دیگران بازی میکنند.
بر اثر سرعت زیاد و عدم توانایی در کنترل موتور به زمین خورده بودند.
گستردگی زخمهایشان زیاد بود ولی آسیب زیاد جدی ندیده بودند.
با بچه ها هر کدام مشغول شدیم بردیمشون داخل اتوبوس آمبولانسی و شروع به شستشو و انجام اقدامات لازم کردیم.
خیلی سریع کار را انجام دادیم و آنها با یک خدا حافظی ما را خوشحال کردند.نهار را خوردیم ...هنوز از گلویمان پایین نرفته بود. یک موتوری آمد تو محوطه پایگاه داد زد بجنبید بیایید تصادف شده!
ما گفتیم حتما خیلی تصادف بدیه به هرحال سیزده به دره و همه با خانواده هستن!
پرسیدیم چی شده ؟ گفتن که موتور سوار خورده زمین..سریع سوار آمبولانس پاترول سافاری شدیم
و به محل حرکت کردیم.
خیلی جاده شلوغ
و پر ترددشده بود.سریع محل حادثه را تثبیت کردیم.
رفتم بالا سر مصدوم بی حال بود.جی سی اسش خیلی پایین اومده بود.
پاشو بسته بودن.
آروم به پاش نگاه کردم.یه دستمال دورش پیچیده بودن که دستمال خون خالی بود.
اروم دستمو گذاشتم زیر پاش البته قبلش چک کرده بودم شکستگی نداشت.
آروم دستمال را باز کردم.
افتضاح بود.دستمال چسبیده بود به محل زخم.
طبق تجربه سرم شستشو را گرفتم تو دستم و درش را باز کردم ...به محسن گفتم سرم بریز من دستمال را باز میکنم.
به یوسف گفتم یوسف گاز را آماده کن.
همه چیز محیا بود.راننده آمبولانس خیلی استرس داشت و یه جورایی میخواست زودتر حادثه رو جمعو جو کنیم بریم بیمارستان.
اومد جلو به من گفت چیکار میکنی میلاد جمعش کن سریع بریم دیگه...
گفتم شما نگران نباش قضیه پیچیده شده!تا خیرم دلیل داره.
چشمتون روز بد نبینه.آروم دستمال را کنار زدم.واای واای پاشنه پای طرف آویزون شده بود.
سریع دستمو گذاشتم یزرش خونریزیش را کنترل کنم.تمام دستم خون خالی شده بود.
یوسف هم اومد نظر داد..میلاد چقدر لفتش میدی چیزیش نشده که...یکم افت فشاره...
هیچی همین هین کم کم حال مصدوم بهتر شد..انگار قوت قلب گرفته بود.
به یوسف گفتم...یوسف جان برادر من بیا اینجا...
یوسف اومد جلو بهش با اشاره یواشکی گفتم بالای دست منو نگاه کن...آره همین پای بنده خدا..فقط اروم باش...آروم دستمو بلند کردم.چشمای یوسف چهارتا شده بود..یه دستی به صورتش کشید و عرقشو اک کرد ..گفتم چرا وایسادی زود باش گاز استریل بزار کف دستم...سریع گاز استریل پر کردم و با باند با کمک محسن شروع کردیم به بستن پای مصدوم آتل هم گرفتیم..رفتم بک برد را آوردم.بستیمش رو بک برد و سریع انتقال دادیم به بیمارستان...در بین راه بنده خدا میگفت پام حس نداره.منم میگفتم طبیعیه ایراد نداره...الان میرسیم.خیلی دلم برای پاش سوخت آخه یکی نیست بگه پسر خوب موتور سواری ..ویراژ دادن و تک چرخ زدن کار درستیه؟ روز به این خوبی را هم کوفت ما کرد هم کوفت خودش شد.
رسیدیم بیمارستان شمسا تو بیمارستان بود تعجب کرد گفت به میلاد تو کجا اینجا کجا...آخه اکثر مصدومین را یه بیمارستان دیگه میبردیم.
بهش گفتم بیا کیس اوردم برات در حد تیم ملی... :)
بگذریم.
مردم هم مثل همیشه واقعا همکاری میکردن.
شرح ما وقع: تک چرخ سرعت زیاد عدم توانایی در کنترل وسیله و بر خورد پاشنه پا با کف آسفالت و کنده شدن پاشنه پا ...
میزان آسیب وارد شده: یک دستگاه موتور آسیب جزئی دید...یک پای سالم ناقص شد.
درسهای اموختنی از این خاطره :
1.منطقه عملیاتی را حریم بندی کنید.
2.وقتی پارچه یا هر چیز دیگری روی زخم چسبیده است هرکز سعی نکنید آن را بکنید مگر اینکه قبل از اقدام آن را خیس کنید تا به آسانی کنده شود زیا ممکن است با آن کار دچار خونریزی مجدد و آسیب بیشتر به مصدوم شوید.
3.همیشه همه کادر درگیر عملیات را از آسیبهای وارده به مصدومین آگاه کنید و بهترین اقدام و روش را برای پاسخگویی به آسیب به کار بگیرید.
4.لینک زیر را بخوانید مطالب مفیدی در مورد شکستگی و کنده شدگی پاشنه در ان نوشته شده است:
http://www.iranorthoped.ir/newsdetail-75-fa.html
http://www.iranorthoped.ir/newsdetail-777-fa.html
5.همیشه سرعت مناسب و رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی را مد نظر داشته باشید تا ایمن بمانید
6.یک کفش مناسب همیشه میتواند مفید باشد.موتور سوار خاطره ما هم کفش مناسبی متاسفانه نداشت و اینگونه شد که پاشنه اش را از دست داد.
7.کار گروهی همیشه جواب میده خوبم جواب میده متحان کنید..ضرر نداره..
ایمن بمانید صمیمی
روز خوبی را شروع کردیم ست نجات را با خودرو از پارکینگ یبرون آوردیم و یه دستی به سر و رو ماشین کشیدیم.
آقای مقصودلو و وحید خلجی هم کمی آنطرف تر نشسته بودند و با هم صحبت میکردند.
کم کم هوا تاریک شد و رفتتیم برای نماز و شام ... ...
خواب و بیدار بودم
...پشت سر هم ماشینهای سنگین و سبک از جلوی پایگاه عبر میکردن.
ساعت 5 بامداد بود.
هوا هنوز تاریک تاریک ...
انگار درب پایگاه از جا کنده شد.صدای فریاد و جیغ مردی به گوش میرسید...
کمک کمکمون کنید.
بابام ..بابام داره میمیره
من که مثل همیشه با خونسردی و سرعت عمل و دقت عمل وارد عمل میشدم ایندفعه کاملا جا خورده بودم! درب پایگاه را تا باز کردم دیدم یک مرد با شلوار خواب و یه کاپشن جلوی من ایستاده و داره التماس میکنه!
سریع بچه های دیگه را خبر کردم ازش پرسیدم و گفت پدرم داره میمیره ..بهش گفتم خوب کجا است؟
نفس زنان گفت داخل ماشین.
جلو آمبولانس یک لاندیور درب و داغون دیده میشد!
خودمو سریع با کیف احیا به خودروی مورد نظر رسوندم.
مهدی خدادادی هم کمک میکرد.
چک کردم فشار را اصلا نداشتم.چند بار چک کردم به هوش بود ولی جی سی اس پایینی داشت.
مصدوم بد رگی هم بود.اصلا نمیشد رگ گیری انجام بدیم واقعا شرایط سختی بود.
وضعیت مصدوم را تثبیت کردیم و به پسرش گفتم صبر کن ما برانکار بیاریم تا با آمبولانس انتقالش بدیم مرکز درمانی ...همان موقع مراجعه کننده دیگری هم رسید.
مصدوم سر پایی بود.سریع برانکار را داشتیم میاوردیم که دیدم پسره پدرشو انداخته رو کولش و داره میاره طرف آمبولانس!
خیلی ناراحت شدم چون مصدوم مشکل قلبی داشت زیاد تکان و انتقال غیر اصولی براش خوب نبود!
به پسرش گفتم با ما هماهنگ باش!
خیلی سریع مصدو مرا داخل آمبولانس گذاشتیم و به سوی بیمارستان 17 شهریور آمل حرکت کردیم.
باران شدیدی تو جاده شروع به باریدن کرده بود.
داخل کابین بوی عجیبی از قرص تی ان جی پیچیده بود.هواکشهای کابین را روشن کردم.
ولی باز هم بوی بد تی ان جی از زیر ماسک هم به دماغمان میرسید.
به پسر گفتم چی دادی بهش؟
گفت هیچی فشارش خیلی بالا بود 6 تا قرص تی ان جی دادم تا حالش جا بیاد!
من و خدادادی با تعجب فراوان همدیگرو نگاه کردیم و یه نگاه به مصدوم انداختیم...فینت فینت بود :)
خندم گرفته بود! آخه 6 تا تی ان جی همزمان به مصدوم میدن!
دیگه کار از کار گذشته بود و نزدیک بیمارستان شده بودیم.با مصدوم حرف میزدم.میترسیدم اگه بخوابه دیگه بلند نشه!
نبضشو نداشتم.به سختی نبضش را پیدا کردم.داشت قوی و قویتر میشد.
به مصدوم که پیرمردی حدودا 70 ساله بود روحیه میدادم تا به درمانگاه برسیم...ماشینها خیلی بد راه را برای ما باز میکردن...وقتی به بیمارستان رسیدیم مصدوم را تحویل کادر درمانی دادیم.پزشک تیم اورژانس که در بیمارستان مستقر بود از ما خیلی تشکر کرد.میگفت اگه چند دقیقه دیرتر رسیده بود ممکن بود فوت کنه!
کلی خوشحال شدیم.پسرش هم کلی تشکر کرد.
ولی در طول مسیر به این فکر میکردم که چرا وقتی یه قرصی رد اختیار یه بیمار و خانوادش قرار میگیره چرا اموزشهای صحیح به آنها داده نمیشه؟!
خدا خیلی رحم کرد و ما وسیله نجات بودیم ولی این فقط یک مورد از این بی احتیاطی ها و درمانهای غیر اصولی بود که همه ساله شاهد مرگ عده ای در اینگونه حوادث انسان ساخت هستیم که مهربانی این پسر در حد تی ان جی بود که امکان مرگ پدر را فراهم میکرد!
نکات اموزشی این خاطره:
1.هیچوقت بدون اجازه از کادر اورژانس یا پزشک دارو مصرف یا تجویز نکنید.
2.کاربرد قرصهایی را که اعضای خانواده مصرف میکنند بدانید و میزان ان را از پزشک مربوط سوال کنید ،شاید شما بتوانید ناجی جان او در مواقع اورژانس باشید! البته اگر ندانید ممکن است قاتل او باشید!
3.همیشه به صحبتهای گروه امداد و نجات توجه کنید و همکاری لازم را داشته باشید.
4.مصدومین قلبی همیشه بید با احتیاط حمل و نقل شوند.پس در پروسه انتقال به دستورات کادر امداد و نجات توجه نمایید.
5.لیست شماره های تماس اضطراری را در منزل خود یاد داشت کرده و در یک جای معین قرار دهید تا در صورت نیاز دسترسی سریع داشته باشید.
ایمن بمانید صمیمی
سالن همایشهای صدا و سیما
امروز 23 خرداد 91 جشنواره جوان برتر علی اکبر(ع) حوزه جوان فعال اجتماعی
با بچه های هلال احمر همه کنار هم نشسته بودیم و اهدای جوایز و لوح های تقدیر در حال انجام بود.
همه خوشحال بودند و مراسم ادامه داشت که ناگهان تلفن همراهم زنگ زد.
صادقی بود گفتم بله در خدمتم ولی کوتاه لطفا تو برنامه هستم.
گفت یه مصدوم دارم.تا اینو گفت برنامه تو سالن یک برک تایم گرفت و همه بیرون رفتن برای پذیرایی
تا ادامه برنامه شروع بشود.
خیلی سریع شرح حال مصدوم را برای من شرح داد و راهنماییش کردم که چند تست تخصصی هم روی مصدوم انجام بده تا مطمئن بشم و بتوانم درست تشخیص بدم.
بنده خدا سکته مغزی کرده بود.بهش گفتم از راه دهان چیزی بهش ندید و خونسزدیتون را حفظ کنید.گفت وای بخیر ...فکر کنم داشت اشتباهی یه کاری را انجام میداد که ممکن بود حیات مصدوم به خطر بیوفته...بقیه راهنماییها را انجام دادم.همه داشتن با چشمهای باز منو نگاه میکردن.آقای هندی مرتضی امین الرعایایی و پدرم و همه تعجب کرده بودن!
گفتم تماس بگیر با اورژانس از مصدوم هم مراقبت کن تا اورژانس برسه ...مصدوم را بیحرکت نگه دار تا اورژانس بیاد.هیچی بقیه کارا رو سپردم به خودش و رفتیم برای ادامه برنامه ..همه نگران حال طرف شده بودند.دوباره تماس گرفتم.اورژانس رسیده بود و مصدوم را انتقال داد...نمیدونم همیشه باید درگیر بحث امداد و نجات باشیم چه اینترنتی چه تلفنی چه تو خواب بیداری هم که خودتون میبینید که ...ایمن بمانید صمیمی
نکات مهم این مطلب:
1.همیشه به تلفن همراه خود پاسخ بدهید.شاید یک نفر نیاز به کمک داشته باشد و حیاتش بستگی به شما داشته باشد.البته شما و موبایل فقط وسیله اید.خدا خودش جای حق نشسته.
2.همیشه خونسردی خودتون را حفظ کنید و به مطالب فرد تماس گیرنده به خوبی گوش فرا دهید
3.به درستی علائم را ببرسی کنید وسعی کنید راهنمایی درست انجام دهید.
4.مختصر و کوتاه و مفید پاسخ بدهید و راهنمایی کنید.
5.ایمن بمانید
صمیمی
مکان : محور بندر عباس به سیرجان..جاده های خون!
90 کیلومتری سیرجان
برخورد یک دستگاه خودروی پژو 405 و یک دستگاه خودرو پراید به صورت شاخ به شاخ با حدود 8کشته و مجروح ..علت حادثه سرعت و سبقت غیر مجاز راننده پراید.
دونفر سرنشین پراد در جا کشته شدند و مصدومین خودروی پژو زنده ماندند.
با هم شرح عملیات امدادونجات این حادثه را میخوانیم
شرح ما وقع و خاطره این حادثه:
چند روزی بود که به منطقه زیبای فین در استان هرمزگان سفر کرده بودیم.
از آبشار مارون و چشمه های آبگرم گنو بگذریم زیباییهای بندرعباس و جزیره قشم و کیش را هم به آن اضافه کنیم طبیعت گرم و مرطوب و مردمان خونگرم جنوب نیز صفای خاصی به مسافرت ما داده بودند.
*قشم راگشتیم چه ساحل قشنگ و زیبایی داشت*
ساحل قشم
در عمرم ساحل به زیبایی سواحل قشم ندیده بودم.
کلی صدف جمع کردیم از این جزئیات بگذریم و به اصل ما جرا ..
باید خودمان را به تهران میرساندیم.
مسیر خیلی طولانی بود.
خودروی خسته ما هم جان دیگر نداشت.نفسهایش در پیچهای جاده به شمارش می افتاد.
از مسیر ترانزیتی بندر تهران حرکت کردیم.
حاجی آباد را رد کردیم و به مسیر ادامه دادیم.روستای باغات را هم رد کردیم.ناگهان ترافیک شدیدی شد.تعجب کردم مسیری نبود که بی دلیل ترافیکی شود.
طبق تجربه قبلی حدس میزدم که چه اتفاقی افتاده.
جلوتر رفتیم ...آمپر ادرنالین خونمان به بیشترین حد خود رسید.
همیشه کاور و کارت امدادگریم و کیف کمکهای اولیه همراهم هست.
صحنه از دور مشخص شد.خیلی سریع از خودرو پیاده شدم به خانواده گفتم شما بیایید بیمارستان شهر من اعزام میشم باهاشون.
خودمو به صحنه رسوندم.برای اینکه دستهایم آزاد شود کارتم را به دهنم گرففتم و همزمان دستکشهای لاتکس و کاور هلال احمر را می پوشیدم و به منطقه داغ صحنه حادثه میدویدم.پلیس انتظامی صحنه را مسدود کرده بود و اجازه ورود به کسی نمیداد.من را دید گفت کارت.سریع مارتمو به او نشان دادم و گفت بدو برو کمک.. صحنه بدی بود.یک نفر کنار جاده افتاده بود و یک پتو مسافرتی رویش کشیده بودند.
واقعا ناراحت شدم.جلوتر یک پیرزن و دختر بچه نشسته بودند روی زمین و گریه میکردند.
صحنه حادثه به حدی فجیع بود که دل هر مسافری که از انجا میگذشت را به لرزه در می اورد.
بوی بنزین صدای گریه و زجه های مادر و دختری همراه با پچ پچ کردنهای مسافرین عبوری و صدای کشیده شدن شیشه خورده های ریخته شده کف آسفالت.
به مسیر ادامه دادم.یک پژو روبرویم بود جلوی خودرو کاملا ازبین رفته بود.
جلوتر یک پراید بود که دونفر جلوی آن لای اهن پاره ها گیز کرده بودند.
راننده پراید بر اثز تصادف فرمان خودرو سرش را به سقف چسبانده بود و صحنه مرگ فجیعی را نشانمان میداد..نفر بغل دستیش هم در گرو آهنهای خودرو جانش را به جان آفرین تسلیم کرده بود.
بین دو خودرو آمبولانس بود.به بچه های اورژانس خودم را معرفی کردم.قلبم از جا کنده شده بود.
بی معطلی کاورم را راننده اورژانس کشید و گفت سریع برو بالا کمک کن مصدوم خیلی زیاده.
همزمان که سوار شدیم چند خودروی اورژانس دیگر هم رسیدند.
وارد اسپرینتر شدم.
یه مصدوم دیگر راهم آوردند داشت جان میداد.
یک مصدوم روی برانکارد یک مصدوم روی صندلی همراه یکمصدوم سرپایی یک مصدوم کف امبولانس چهار مصدوم را باید زنده به اورژانس شهرستان سیرجان در 90 کیلومتری صحنه تصادف میرساندیم.
امیدم را از دست داده بودم.اخرین مصدومی که آوردند تروما در تروما بود.
هیچ جای سالمی نداشت فقط یکی از دستهایش سالم مانده بود.من اینور اسپرینتر کار میکردم یکی از تکنسینهای اورژانس آنور اسپرینتر مشغول امداد رسانی به مصدومین بودیم.
سریع اقدامات لازم را انجام دادیم.
همزمان ای وی و اکسیژن را برقرار مردیم مصدوم نیمه هوشیار بود.
جی سی اس ثابتی نداشت.
دارو هم جواب نمیداد.درد به عمق وجودش زده بود.ادم شدید بدنش نشان از خونریزی شدید در بدنش داشت.
ای وی را برقرار کردیم. و الحمد همه چیز خوب پیش میرفت میدونستم صدای مرا میشنود.به او دلداری میدادم و برایش توضیح میدادم چه کاری میخواهم انجام بدم.
((تصویر محل حادثه و خودروی پژو))
((*متاسفانه در همچین تصادفاتی که تداد مصدومین بسیار زیاد است مردم وارد صحنه میشوند و مصدومین را بدون هیچ احتیاطی به سمت آمبولانس می اورند.و جان مصدوم را تهدید میکنند.این مصدوم که در موردش مینویسم دچار این وضع شده بود*))
باید ساکشن میکردیم راه هواییش بسته شده بود.لوله گذاری هم ممگن نبود.
خیلی خون از دست داده بود.
باید زنده نگه میماند.مشغول ساکشن بودم بیهوش میشد و به هوش می امد.ناگهان فریاد کشید و با دست دیگرش که شکسته هم بود سرم را از دست خودش خارج کرد.خیلی تکان میخورد.آن سرم جانش ران جات میداد ولی نمیفهمید.
خونریزی هایش را هم کنترل کرده بودیم مجبور شدم کاملا با باند و کمربند خودش که از شلوارش باز کردم کاملا تثبیتش کنم.اتل گذاری هم کردیم و.دیگر کاری نمانده بود فقط آی وی مجدد که خیلی مقاومت میکرد و نمیگذاشت انجام شود.رگهایش کالاپس کرده بود باید کد دان میشد.سریع پن لایت را برداشتم و سراغ پیر زنی که ناله میزد و روی صندلی بغل به پوزیشن n
گذاشته شده بود رفتم.پایش شکسته شده بود.آتلها شل شده بود و اویزان بود.خونریزی شدیدی هم از ناحیه صورت داشت.دستهایم را نگاه کردم دیدم دستکشهایی که بر دستم بوده سر انگشتانش همه از بین رفته و مانند دستکش دوچرخه سواری شده :)
تمام پنجه هایم از خون مصدومین قرمز شده بود.
باید دستکش را عوض میکردم.ولی کار از کار گذشته بود.
گاز استریل را برروی بریدکیهای عمقی اش گذاشتم.استخوان جمجمه اش مشخص بود و سفیدی خاصی همراه با رنگ خون داشت.ابرو پیشانی لبهایش گوش و کل صورت پاره پاره شده بود و خون ریزی داشت.تمام صورتش را گاز گذاری کردم و سریع بستم.
از ناحیه کمر شکایت میکرد.اوهم توسط مردم به سوی امبولانس حمل شده بود.پاهایش حس کم داشت مشکوک به آسیب نخاعی شدیم.کد را برایش گذاشتم و بستم.مصدوم بعدی یک مرد بود که روی تخت بود.دندانهایش همه شکسته شده بود.کمرش آسیب دیده بود و لگنش هم گویا شکسته بود.روی بک بورد تثبیتش را مجدد چک کردیم و عملیاتهای لازم را انجام دادیم....هر دست اندازی رد میشدیم فریاد آییییییییییی کمرم از سوی مصدوممان به هوا بلند میشد....بوی خون تمام
آمبولانس را برداشته بود.اب سرم شستشو دستهایم را شستم و دستکش میخواستم.دستکشها تمام شده بود.جلوی اسپرینتر بود ولی دسترسی نداشتیم.راننده حین حرکت میخواست به ما دستکش بدهد به او گفتم نه خطرناک است خودمان بر میداریم.نصف بذنم را از شیشه کوچک اسپرینتر به بیرون دادم و دستکش را برداشتم.
با همکاری بچه های اورژانس همه کار ها را با هم انجام دادیم و بعد از طی 90 کیلومتر زجر آور به بیمارستان رسیدیم .مصدومین را تحویل دادیم. وارد بخش اورژانس شدیم.همه با تعجل نگاهمان میکردند.همه هیکلمان پر از خون شده بود.صورتمان هم خونی بود.دستی به آب زدیم و خوب شستیم و دستکشها را داخل ظرف مخصوص زباله انداختیم.
کف امبولانس پر ازخون بود.با بچه های اورژانس خداحافظی کردم و دیدم گوشی تلفن همراه خود رانیاوردم و داخل خودروی خودمان جا مانده...سریع گوشی بچه های اورژانس را گرفتم و به خانواده زنگ زدم.ادرس بیمارستان را دادم و انها امدند.لباسهای خونی خود را عوض کردیم.حاجیه خانم گفتن آقای مقصودلو از امداد و نجات آمل زنگ زدند و گفتن فلان تاریخ پایگاه باش ما هم گفتیم رفته سر حادثه تصادف ...همان موقع تلفنم دوباره زنگ زد اقای مقصودلو بود با همان زبان شیرینش به من گفت: سلام جان کجایی جان خسته کار نباشی جان...و...
منم تشکر کردم و گفتم چی شده بود.به هر حال زندگی ما امدادگران و نجاتگران همینطوری هست.تفریح و غیر تفریح نداریم هر جا بود باید به مصدومین کمک کنیم و وظیفه انسانیمان را انجام دهیم.
آمار بقیه مصدومین را هم گرفتیم.بقیه را هم آورده بودند به بیمارستان...
نکات مهم این خاطره :
1.صحنه حادثه خطراتی وجود دارد که جان همگان را تهدید میکند.
بنزین و افراد داخل صحنه حادثه این دو عامل همراه باهم میتوانند یسیار مرگ آفرین باشند.
ازانفجار گرفته تا اسیب زدن به یک مصدومی که از روی دلسوزی بیمورد دیگران ممکن است عمری روی ویلچر بماند.
مصدومین را با هماهنگی مسئولین امدادو نجات در صحنه جا بجا کنید.بدون هماهنگی شاید شما آسیب بیشتری به مصدوم وارد کنید.
2.همیشه ایمنی صحنه چک شود.پلیس خدا را شکر محل را ایمن کرده بود چه خودروها و چه صحنه اسیب .
3.مصدوم صدای شما را میشنود همیشه پر انرژی و با قدرت صحبت کنید و امید به زندگی را برایش پر رنگ کنید.
4.همیشه حواستان به دستکشهایی که دستتان میکنید باشد.خون و ترشحات بدن مصدوم بیماریهای خطرناکی را برای شما بوجود می اورد.
5.همیشه کارت امدادگری خود را همراه داشته باشید.
((ادامه مطلب سفر به یزد و امل روزهای امدادو نجاتی در هلال احمر آمل بعد از سفر بندر عباس با ما باشید ایمن بمانید :))
تصاویر محل حادثه را پدر گرامی گرفتن.
تصاویر بندر عباس را خودم گرفتم :)...ایمن بمانید صمیمی
طوفان شدید ساعتی پیش مناطق شمالی تهران را در نوردید.....هنوز میزان خسارات اعلام نشده است....همچنین در خیابان ولیعصر بر اثر سقوط یک درخت بر روی خودروی پژو پرشیا عبور و مرور مختل شد که با حضور مامورین آتش نشانی و راهنمایی و رانندگی مشکل رفع شد.((شهریور 90))
باز هم گذر مان به دوست قدیمی ...دوستی که مدتها در حسرت دوستی اش بودیم خورد......85 یا 86 بود...اردوگاه میرزا کوچک خان ...همه جا بود...در کارهای فرهنگی در کارهای غیر فرهنگی ....کلا بچه ی فعال و پر جنب و جوش...استان تهران هم مثل همیشه در همه امور پیشتاز بود...بگذریم ..از دوست خوبم رضا قربان نژاد مینویسم...همان دوستی که قبلا در وبلاگم از او سخن گفته بودم..همان شخصی که در روز قبل از سیل چالوس با او در محور هراز بودیم...مطلب پا قدمم بد است را می گویم...از اعضای خوب هلال احمر شمیرانات.
اصل مطلب:قرار بود چند روز پیش به دیدار این دوستمان در محل پایگاه امداد و نجات هلال احمر شمیرانات واقع در محل دائمی نمایشگاههای بین المللی تهران برویم.نشد.نشد که بشه....چند روزی گذشت تا به این پنجشنبه ی مبارک رسیدیم.
لطفا اگر روزه هستید ادامه مطلب را مطالعه نکنید چون عطش شما را فرا میگیرد.
ظهر بود ، ماه رمضان ،هوای گرم،آفتاب تابستان،سوزان،50+،خشک،کویر،خلاصه خیلی سخت بود....قرار بود بعد از جلسه (هماهنگی برنامه های واحد امداد و بهداشت برای اردوی جهادی ) افطار مهمان او باشیم.
به نمایشگاه رسیدم و به دنبال محل در مانگاه...برایم عجیب بود ..درمانگاه کجاست!
خدایا....رفتیم مزاحم دوستان خوبمان در اورژانس تهران شدیم.وارد درمانگاه شده و از تکنسین آنجا سراغ بچه های هلال را گرفتیم...با تعجب گفتند..هلال..نه ...ندیدیمشون....
جا خوردم..آخه چطور ممکنه...هنوز عید فطر سال گذشته یادم نرفته است...خودروی فرماندهی عملیات روبروی ما بود و اتوبوس آمبولانسی هم در طرف دیگرمان.....حالا کجاست آن همه هیا هووووووووووو....
به رضا زنگ زدم:
الو...سلام رضا جان...خوبی برادر...کجیین پس..من دم 14 شرقی هستم....
رضا:میلاد حالت خوبه؟
ممنون رضا جان،بگو کجایید الان اذان را میگنا...زوود باش مشتاق دیدارتم برادر..
رضا:میلاد دقیقا کجایی؟
رضا من دم نمایشگاه قرآن هستم دیگه..مصلی تهران.
رضا:میلاد گیج شدیا....بهت گفتم نمایشگاه بین المللی!
وای رضا...اصلا حواسم نبود....خوب ما سریع میاییم.
رفتیم پارک وی و از آنجا سریع عازم نمایشگاه شدیم...
رضا چند بار تهدیدم کرد گفت میلاد مثل قضیه پایگاه کهرود نشه ها....من اصلا حال و حوصله حادثه را ندارم.
من هم به شوخی به رضا گفتم الان میام پیشت..تهران زلزله میاد اون وقته که پوست هردوتامون کنده میشود.
کلی خندیدیم...........................به نمایشگاه رسیدیم.....تا وارد شدیم رضا و میثم و...را دیدم که با آمبولانس در حال اعزام به داخل محل جشن رمضان هستند...به رضا گفتم کجا!رضا گفت حادثه خورده..الان میاییم..بلند داد زدم گفتم:پا قدمو داشتی...کلی خندیدیم.
وارد پایگاه شدیم و دوستان هم آنجا بودند..منتظر رضا ماندیم.ماموریت تمام شد.رضا امد..گفت میلاد نیومده ما ماموریت بهمون خورد.پسر پاقدمتو...لحظه افطار فرا رسید.سفره که پهن شد از دور ابرهای زیادی نمایان بود...رعد و برق های متعددی میزد...من گفتم چه شود امشب...رضا گفت:میلاد جان من بیخیال شوداداش...منم خندیدم گفتم انشا الله که اتفاقی نمیوفته ولی اگر هم بیوفته ...لقمه اول ...لقمه دوم...لقمه سوم بود که صدای بیسیمهای بچه ها بلند شد....امداد ...امداد1...
ناگهان باد شدید و رگبار و رعد و برق تمامی محوطه را بهم ریخت...طوفان شدیدی بود...سریع بچه ها به محل اعزام شدند...بر اثر طوفان عده ای از همشهریان در محوطه دچار شکستگی در دست و پا و... شدند...کلا دوباره همان داستان گذشته تکرار شد..حادثه حادثه حادثه.تعداد مصدومان زیاد بود..ما در درمانگاه به صورت اماده باش ماندیم آمبولانس هم به محل حادثه اعزام شد...رضا گفت میلاد ..من ماشین میگیرم تو برگرد برو..همه خندیدیم..وارد محل حادثه شدم مردم کمی دستپاچه بودند...کارهای لازم را بچه های امدادگر شمیرانات انجام دادن و .من هم زیاد در پایگاه نماندم...دیر وقت بود و سریع برگشتم..برگشتنه در خیابان ولیعصر یک خودروی آتش نشانی از دور نمایان شد...حدس میزدم که چه اتفاقی افتاده..مثل همیشه ..درختی بر روی خودرویی سقوط کرده بود..خوش بختانه مصدوم نداشت و بچه های آتش نشانی قضیه را سریع حل و فصل کردند.بر اثر بارندگی شدید اکثر معابر دچار آبگرفتگی شده بود....شب بیاد ماندنیی بود..
نکات اموزشی:همیشه باد و باران یک رحمت الهی بوده ولی ما انسانها با ایمن کار نکردن آن را به تهدید تبدیل کردیم.البته نه همیشه.
2.در زمان حوادث با مامورین امداد و نجات همکاری لازم راداشته باشیم و به توصیه های انها گوش فرا دهیم.
3.کنار یک داربست نشستن اقدام جالبی در هنگام وزش باد و باران نیست..پس این کار را انجام ندهیم.
4.هیچوقت نگوییم پاقدممان بد است.خیلی هم خوب است...آمدیم باران آمد.
5. با دوستان خوبتان هر چند وقت یکبار ملاقات داشته باشید...این ملاقات میتونه در پایگاه امداد و نجات باشه یا هر جای دیگه....مهم صله رحم است که در دین احادیث و قرآن تاکید زیادی برآن شده است.
6.همیشه ایمن باشید تا ایمن بمانید .
.جای همه شما همراهان گرامی خالی.
..................ایمن بمانید صمیمی....................
امروز خیالمان راحت شده بود که بعد از 12 روز بدون دردسر داریم میریم منزل و کمی استراحت کنیم.کوله بارم را برداشتم یک کیف بزرگ هماه با مخلفات و یک پاکت با آرم هلال احمر ...روش نوشته شده بود ..ما اماده ایم شما چطور...از بچه ها خدا حافظی کردم سوار اتوبوسهای بی آر تی شدم.صندلی ها خالی بود ..تعجب کردم ..این وقت سال...صندلی خالی !! حال نشستن نداشتم وسایل را کنار هم چیدم همه چپ چپ نگاهم میکردند...یه مرد با یه کوله بار وسیله .....نگاهم به پاکتی بود که آرم هلال احمر بر روی آن بود و این متن به چشممان میخورد..ما آماده ایم شما چطور.
..با خودم فکر میکردم و میگفتم عجب هلال احمر خوبی داریما .
..همه با هم خوب و مهربانیم و به مردم حادثه دیده کمک میکنیم...
در همین فکر ها بودم که چشمانم به طبیعت سرسبز پارک ساعی افتاد از پشت پنجر غرق تماشای بیرون شده بودم...
ناگهان اتوبوس ایستاد...
ایستگاه خلوتی بود.
..از پشت شیشه های اتوبوس با آرامش به بیرون نگاه میکردم
...زاویه دیدم را کمی پایین اوردم دیدم دو مرد کنار خیابان هستند یکی ایستاده و دیگری نشسته.
.با خودم گفتم حتما داره لاستیک عوض میکنه شاید پنچره و هزار فکر دیگه...کمی دقت بیشتری کردم..
دیدم پایین پای مرد پر از خون است..
ناگهان آمپر آدرنالین خون بدنم بالا رفت.
.با تمام وجود دقت بیشتری کردم ..
خدای من تصادف شده بود..
.اتوبوس درها را بست بلند گفتم آقا صبر کنید..
در را باز کرد وسایل را برداشتم و به سرعت از اتوبوس خارج شدم .
.کارت اتوبوس را هم زدم تا با راننده حساب بی حساب شویم.
با دقت از خیابان رد شدم و خودم را به سوژه رساندم .
.جمعیت بیشتر شد..خودم را معرفی کردم.
از حاضرین در صحنه حادثه پرس و جو کردم.
گفتن یک اتوبوس به این موتور سوار زده و فرار کرده است.
خیلی سریع از تماشاچیان صحنه خواستم که محل را امن نگه دارند و خودرو ها را هدایت کنند.
از مصدوم خیلی سریع شرح حال گرفتیم و محل خونریزی را پیدا کردم.جلوی خونریزی را گرفتیم و متوجه شکستگی در اندام تحتانی مصدوم شدیم همزمان اورژانس رسید.م ..سلام صمیمی هستم تکنسین عملیات نجات...مصدوم راس ساعت فلان به علت بر خورد با اتوبوس دچار حادثه شده و خونریزی کنترل شد مشکوک به شکستگی در اندام تحتانی هستیم سابقه بیماری فلان و فلان را نیز دارد((البته جزئیات بیشتری رانیز گفتم شرح حال کامل مصدوم و افدامات انجام شده را برای بچه های اورژانس شرح دادم))
صدوم خونهای روی زمین را میدید و حالش بدتر میشد خیلی با دقت و سرعت عمل روی خونها را با وسایل موجود در صحنه پوشاندیم.
مصدوم را بچه های اورژانس تثبیت کردند و بر روی برانکارد گذاشتند و من جاده را کنترل میکردم مردم هم خیلی خوب همراهی میکردند..مصدوم را بردند داخل آمبولانس ولی وسایل مصدوم جا مانده بود.خیلی سریع وسایل مصدوم را به بچه های اورژانس رساندیم و آنها خیلی تشکر کردند بابت همکاری خوبمان با هم...
نکاتی دردناک و توصیه ها از همتون خواهش میکنم به کار ببندید:
1.لطفا قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت فرمایید.
2.از وسایل مصدوم حفاظت کنید.شما باید مراقب صحنه باشید ضمن حفظ جان مصدوم تا رسیدن نیروهای انتظامی شما مسئولیت حفظ اموال مصدومین را نیز دارید.
3.چرا درخط ویژه اتوبوسهای تند رو وارد میشوید!؟ موتور سوار قصه ما با این بی احتیاطی خود شب عید را بر خود و خانواده اش تلخ کرد...
4.همیشه به اطراف خود توجه داشته باشید خوب نگاه کنید...شاید جانی در خطر باشد..خیلی ناراحت شدم که هیچ کس برای نجات جان آن مرد تلاشی انجام نمیداد...واقعا ما ادمها سنگ شده ایم!!
در ضمن مامورین تلاشگر نیروی انتظامی نیز به محل حادثه آمدند و بعد ما محل حادثه را به آنها سپردیم.
...ایمن بمانید...صمیمی
سلام به همه مخاطبین خوب مخصوصا هلال احمری ها ....پست جدید وبلاگمون نوشته رضا معینی از اعضای جوانان هلال احمر بهبهان است.متن زیر را زیاد تغییر ندادم.ممکنه ایراد فنی در اجرای عملیات داشته باشه ولی خواندنش خوالی از لطف نیست ....از زبان خود رضا معینی میخوانیم :
*امروز سرکار تو دفتر نیشسته بودم، کارها تموم شده بود و مشغول موزیک گوشیدن بودم، تلفنم زنگ خورد، داداشم بود، هندزفری تو گوشم بود و رو صندلی چرخ دار برا خودم حرکت نوسانی چرخشی انجام می دادم
- الو سلام
- سلام، خوبی؟ میتونی حرف بزنی؟
- آره بگو بیکارم
- میگم، کسی که سکته کرده باید چیکارش کرد؟
- جان؟ تو الان کجایی؟
- من الان تو خیابونم یکی سکته کرده!
- خوب خونسرد باش! چقدر وقته؟ اصلا هوشیاره؟
- همین الان از پشت فرمون آوردیمش پایین، تصادف نکرده ها! فقط پشت چراغ قرمز یهو پس افتاد!
- هوشیاره؟
- نه!
- زنگ زدی اورژانس؟
- آره
(این مکالمات واقعا با سرعت زیادی رد و بدل شدن، گفت جیباشم گشتن دارو نداشته! البته در حالی که من تکیه داده بودم به صندلی و زیر صدای موزیک هم در حال پخش بود! همون لحظه داشت تو ذهنم اون لطیفه مشهور"بذار مطمئن بشیم واقعا مرده" از ذهنم رد شد! J و البته اون همه توضیحاتی که تو خونمون به همه اعضای خونواده داده بودم و آموزشهای خونگی و البته عدم حضور برادرم در دوره ها با وجود اونهمه اصرار من! بازم خوبه خودم قبلا یه آموزش دست و پا شیکسته ای داده بودم بش! )
- کسی اونجا امداد گر نیست؟
- نه! همه اینجا زن ان فقط دارن جیغ و داد میکنن!
- آرومشون کن، نفسشو چک کن!
- نمیکشه!
- زیر سرش یه چی بذار زخمی نشه(زیاد بلند نباشه چون ممکنه راه هواییش بسته بشه)
- خوب
- راه هوایی (با یه توضیح کوچولو خودش راه هوایی رو باز کرد، آموزشهای پیشین)
- نمیکشه!
- مطمئنی؟
- آره
- خوب برو برا تنفس مصنوعی، دماغشو بگیر، از دهن نفس بش بده، تا وقتی بهت میگم بدم، وقتی گفتم بینیشو ول کن تا دوباره بت بگم، چک کن که حتما سینه اش بیاد بالا
- باشه
- آماده ای، جات درسته؟ راه هوایی اوکیه؟
- آره
- خوب فوت کــــــــــــــــــن، ول کن! ... فوت کـــــــــــــــــــــــن، ول کن!... (با رعایت زمان! و البته شدتشو خودش میدونستا)
- خب!؟ (کلا انگار از حال رفته بود داداشم! J من هنوز رو صندلی به همون حالت قبل بودم و موزیک هم در حال پخش!)
- نبضو چک کن!
- داره!
- خسته!
- چرا؟
- هیچی! چرا گفتی ایست قلبی؟
- چمیدونم
- J
- خوب چیکار کنم؟
- برو برا نفس دیگه!
- باشه، تو بگو
- آماده؟ فوت کــــــن
- وایسا
- چرا؟
- نفس کشید!
- اِ
- آره سرفه کرد! (داداشم انگار زنده شد! :) )
- خوب بخوابونش به پهلو و... (توضیح حالت بهبودی سخت ترین مرحله بود!)
- اینم از این! دمت گرم
- قربونت! برو یه کلاس!
- ولش کن چیزی بود میزنگم!
- :/
- J
- برو برس بش
- اورژانسم اومد!
- فعلا
- بت زنگ میزنم بعد
هندزفری رو در آوردم، تازه متوجه شدم چی شد!
همکارام دهنشون باز مونده بود! یکی شون در حالی که داشت مقنعه شو درست میکرد گفت: - زنده شد؟
- اینجور گفتن!
- جدی؟
- آره خب!
- بعد شما چیکاره این؟
- من؟ یه امدادگر، یه عضو ساده هلال احمری (یاد صمیمی افتادم ((تو ماه نو بهش میگیم آقای ایمنی :) )))
- ماهم میشه یاد بگیریم؟
- آره!
- چقد ریلکس!
- J
ادامه موزیک...
درسها آموختنی (به تقلید از صمیمی) :
1- در موقع بحران خونسرد باشید، اینجوری اطرافیان و کمکیهاتونم اعتماد به نفس پیدا میکنن
2- کسی که کلا بلد نیست، دخالت نکنه بهتره
3- هندزفری کلا چیز خوبیه، چون داداشم عمرا تو اون سر و صدا میتونس بفهمه من چی میگم!
4- مطمئن بشید کارها درست پیش میره
5- از هیچ فرصتی برای تبلیغ شعار هر خانواده یک امدادگر نگذرید
6- یه کلاس برید یا کلیات تصویری رو به همه افراد خانواده یاد بدید
7- ایمن بمانید و نجات دهید :)
8- شما ها هم درس اضافه کنید، خستمه!
نجات 41 نفر در حادثه برخورد اتوبوس با پراید در مازندران
نوشته پیش روی شما روایتی از حادثه ای تلخ در محور هراز است از کلام محمد رضا نجفی نجاتگری با تجربه در هلال احمر امل.....با هم میخوانیم :
پلور منطقه ای تفریحی و گردشگری در نزدیکی سد لار و جاده هراز قراردارد..
..ما در پایگاه امداد و نجات جاده ای پلور به عنوان یک نجاتگر مشغول به ارائه خدمات هستیم.
))تصویر محل تصادف روبروی پایگاه امدادو نجات پلور((
خاطره ای که تعریف میکنم برای چند روز پیش است...
هوا تاریک شده بود و در خارج از ساختمان پایگاه نجات سوز و سرما استخوانهایمان را در هم میشکست.
ارتفاع از سطح دریا نزدیک به 3000 متری است.نزدیک قله ی دماوند...یکی از خطرانکترین جاده ها ...
مشغول گفتگو با دوستان بودیم که ناگهان صدای مهیب و جیغ و فریاد زیادی به گوش رسید.. .خیلی سریع خودم را به پشت پنجره پایگاه رساندم..
.صحنه وحشتناکی را مشاهده کردم..دقیقا روبروی پایگاه امداد و نجات هلال احمر آمل واقع در پلور یک پراید و یک اتوبوس با هم به صورت شاخ به شاخ برخورد کرده بودند.
((تصویر تصادف اتوبوس در محور هراز،البته مربوط به این حادثه که الان داریم بهش میپردازیم نیست ولی خود محمدرضا گویا در این تصادف هم بوده))
صحنه عجیبی بود.
سریع به بچه ها اعلام حادثه کردم و خود را به جاده رساندم. خیلی شلوغ شده بود..
.جاده کاملا بسته شده و مردم همه ریخته بودن تو محل حادثه ...خیلی سریع با تجهیزات امداد وظعیت دو سرنشین پراید را تثبیت کردیم.لای آهنهای خودرو گیر کرده بودند.
خیلی سریع با ست نجات مصدومین را که یک خانم و آقا بودند بیرون کشیدیم. متاسفانه یکی از مصدومین که خانمی پاکستانی بود بر اثر شدت جراحات فوت کرد. مصدوم دیگر که راننده خودرو بود را باید نجات میدادیم. سریع مصدوم را توی آمبولانس گذاشتیم.
شدت جراحاتش بسیار بالا بود..بوی خون تمام آمبولانس را پر کرده بود و نفس کشیدنمان سخت شده بود.
هواکشها هم جواب نمیداد.
تمام آمبولانس از خون پرشده بود.
اقدامات حفظ حیات مصدوم را انجام دادیم و توانستیم جان این مرد را نجات دهیم و او را به بیمارستان دماند رساندیم.
هیچوقت یادم نمیرود..دقیقا چند روز پیش هم همین صحنه کمی بالاتر رخ داد.
..اما یک کامیون و پراید بود که سرنشینان آن نیز فوت کردند..
((تصویر تصادف شاخ به شاخ کامیون و پراید در محور هراز منطقه منظریه،در این عملیات هم محمد رضا نجفی حضور داشت ولی متاسفانه مصدومین در همان لحظه برخورد دردم جان میدهند.))
. بعد از اتمام عملیات به پایگاه برگشتیم.لباسهایمان و تمام خودرو پر از خون بود که ساعتها در حال پاکسازی خودرو و لباسهایمان بودیم.
همیشه در محل حادثه افرادی به نام تماشاچی حضور دارند که مانع انجام عملیات میشوند.
با کمک خود آنها میتوانید صحنه را کنترل کنید و یک زنجیره انسانی جهت حفاظت از صحنه ایجاد کنید (البته نکات ایمنی را نیز در نظر داشته باشید)
خونسردی اولین گام است.
.سعی کنید همیشه آن را نگه دارید.
امدادگران حاضر در عملیات: نور الله زارع راننده آمبولانس بود. محمد رضا نجفی میثم علیزاده و بهنام جعفری هم نجاتگران این پست بودند..
محمد رضا نجفی
نور الله زارع
لینک خبری:
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13901125000799
.ایمن بمانید صمیمی
به نام خداوند حکیم
امروز در مسیر بازگشت از هلال احمر قائمشهر به سوی ساری در حرکت بودیم
باد و باران شدید باعث آبگرفتگی خیابانها شده بود.
سوار یک پژوشدم.به سمت ساری حرکت کرم.
اوضاع جوی بسیار متغییر و ناپایدار بود...
بعد از چند دقیقه در اتوبان قائمشهر به ساری قرار گرفتیم بارش به صورت تگرگ شروع شد جاده کاملا پوشیده از یخ شده بود.
دید محدود بود.ناگهان جاده بند آمد.
ساعت 17:20 بود ...
جاده بسیار شلوغ به نظر میرسید..متوجه تصادف سه خودرو شدیم..سریع از خودرو پیاده شدم ..با احتیاط و سرعت عمل همراه با دقت عمل وارد محل حادثه شدم...
منطقه را ایمن کردیم و خودرو ها را نیز همچنین .....
به سرعت مصدومین حادثه را خارج کردیم .
به پلیس 110 زنگ زدم درخواست آمبولانس نیز کردم.مصدومین دو زن بودند که از ناحیه اندام تحتانی و پا درد شدیدی را اعتراض میکردند.پس از معاینات
مشکوک به شکستگی در ناحیه استخوان ساق پا یکی از مصدومین شدیم.
شرایط هر دو مصدوم را تثبیت کردم و مجددا به اورژانس تماس گرفتم.
همه این موارد در چند دقیقه کوتاه سپری شد..متاسفانه راه بند آمده بود..
خودرو ها هرکدام پس از برخورد با دیگر به یک سو منحرف شده بودند.یک پراید به شدت با گارد ریلها برخورد کرده بود و توان جابجایی آن را نداشتیم.
ترافیک هنوز جاده را بند آورده بود.
خودروهای دیگر که یک سمند و یک پراید دیگر بود را از صحنه با کمک مردم خارج کردیم ولی پراید دیگر لای آهنهای گارد ریل گیر کرده بود.
ترافیک جاده روان شد ولی خطر تازه رخ نمایان کرد.
خودروی پراید در لاین سرعت قرار گرفته بود و هر لحظه امکان تصادف بود.
از راننده ها در خواست مثلث خطر و علائم هشدار دهنده کردم.هیچ کدام نداشتند.
یک پلار قرمز برتن داشتم خیلی سری ژاکت خود را در آوردم تا پلار قرمزی که بر تن داشتم نمایان شود.باید کاری میکردیم.
مردم با ابتکار خود موانعی را قبل از تصادف ایجاد کردند که رانندگان متوجه خطر بشوند. نمیتوناستم بالا سر مصدومین باشم.باید کاری میکردیم.همه به فکر
خودشان و ماشین آسیب دیدشان بودند...گفتم بجنبید ...الان تصادف میشه مجدد باید خودروها را هدایت کنیم.
سریع با چند نفر دیگر وارد جاده شدیم و پشت گارد ریلها قرار گرفتیم تا امکان آسیب دیدن خودمان کاهش یابد زیرا خودروها به علت بارش برف و تگرگ و
گاهی باران همراه بود دید کافی نداشتند و امکان بر خوردشان با ما زیاد بود.من اول از همه قرار گرفتم و بقیه با فاصله چند متری من قرار گرفتند و
خودروها را از لاین 1 به 2 و 3 هدایت کردیم.هر کدام با یک ابتکار.من با ژاکت بقیه با پارچه و یک نفر هم با یک پرچم هشدار میداد.
پلیس رسید..بعد چند دقیقه جاده را بستن و مجدد در خواست کمک از مردم کردیم.
من هم برگشتم به محل تصادف و جویای احوالات مصدومین شدم
.خودروهم چنان لای آهنها گیر کرده بود .با تلاش مردم توانستیم رهاسازی را انجام دهیم و خودرو را به سختی فراوان به کنار جاده هدایت کردیم.
اورژانس نیز رسید و مصدومین را به آنها تحویل دادیم.
مردم خیلی تشکر کردند و خوشحال بودند که اتفاق بدتری نیوفتاد.
جالبتر از هرچیز این بود که هنگام اوج کار ما در این تصادف بچه های هلال احمر بهشهر و بچه های سازمان امداد و نجات و همچنین بچه های هلال احمر اصفهان نیز با من تماس گرفته بودند... جالب بود :) دقیقا همون موقع که کار داشتم..هیچوقت زنگ نمیزنن وقتی میزنن وسط عملیات زنگ میزنن :)
برایم جالب بود.هیچکس درست نمیتوانست تصمیم بگیرد.همه متحیر و متعجب بودند.
"درسهای اموختنی از این حادثه:"
1.همیشه در خوردروی خود علائم هشدار دهنده داشته باشیم مانند مثلث خطر.متاسفانه در این تصادف هیچکدام از خودروها این وسیله کاربردی را نداشتند.
2.هیچگاه برای هشدار به خودروهای دیگر وسط جاده توقف نکنید بلکه بهتر است پشت گارد ریلها قرار بگیرید و با علائم هشدار دهنده در دست خود به رانندگان هشدار دهید.(البته اگر هم شرایط متفاوت بود تصمیمگیری عقلانی انجام دهید و ایمنی را رعایت نمایید.
3.همیشه تمامی مصدومین موجود در صحنه که درد احساس میکنند حتی خفیف را به درمانگاه اعزام کنید.
4.بر روی نیروهای موجود در صحنه مدیریت داشته باشید و تقسیم وظیفه کنید.
5.با نیروهای امداد و نجات جاده ای و پلیس راهور همکاری لازم را داشته با شید.
6.در هنگام بارش برف و باران یا دیگر پدیده های جوی بسیار احتیاط کرده و سرعت ایمن را مد نظر داشته باشید.
>>ایمن بمانید صمیمی
راهکارهای کیفی سازی پایگاه های امداد و نجات جاده ای
جمعیت هلال احمر با تشکیل پایگاه های امداد و نجات جاده ای یکی از نهادهای مسئول و دخیل در امور مربوط به جاده و مسافران آن است.کیفی سازی، فرایندی پیچیده و بلندمدت است که گستره ی وسیعی از کارکنان،مدیران و برنامه ریزان، مردم جامعه-به طور عام- و رانندگان-به طور خاص- ، ساختار جامعه – به ویژه فرهنگی و اقتصادی- ، وسائل نقلیه وجاده ها را دربرمی گیرد. بازنگری و ارتقای کیفی چهار محور اصلی:
- افراد و کارکنان(مانندبکارگیری نیروی متخصص، سرعت و دقت انجام کار)،
- امکانات و تجهیزات(مانند تهیه تجهیزات جدید و کارامد)،
- قوانین ومقررات(اصلاح برخی ماده ها،وضعیت اشتغال امدادگران،ایجاد هماهنگی بیشتر بین نهادها و نظارت قوی ضابطه ای)،
- آموزش وتبلیغات(مانند برگزاری همایش های تخصصی، بازدیدهای خارج کشور، بکارگیری قدرت رسانه های جمعی و...)
مدنظر بوده و مورد بررسی قرار گرفته اند.
واژگان کلیدی: پایگاه امدادونجات جاده ای،کیفی سازی،افراد و کارکنان،امکانات وتجهیزات،قوانین و مقررات،آموزش و تبلیغات
به ادامه مطلب کلیک کنید
